Op reis met Ann Sophia

Ze hebben me van jongs af aan geïntrigeerd, de fameuze Engelse schrijfsters als Elizabeth Barrett Browning, George Eliot (pseudoniem voor Mary Ann Evans), Elizabeth Gaskell en de Brontë zusjes die bijna tweehonderd jaar geleden hun romans schreven.

De dames leefden in de gouden tijd van het Victoriaanse tijdperk, toen Engeland de halve wereld tot haar imperium rekende. Maar niet alles was goud wat er in die tijd blonk. Door de opkomende industrialisatie en de slechte levensomstandigheden van de arbeiders en allerarmsten, ontstond een maatschappelijk besef waar deze vrouwen hun romans op baseerden. Macht, aanzien, positie en geld waren nog steeds belangrijk in het Engeland van de eerste helft van de 19e eeuw. Maar de steeds groter wordende middenklasse met geld en macht, wilde gehoord en gezien worden.

Nu, twee honderd jaar later, beschikken wij over een maatschappij met een brede middenklasse en hebben wij vrijheden waar ze toen nog niet over durfden te dromen. Maar heeft het ons ook meer geluk gebracht?
Ann Sophia is geschreven met een knipoog naar vervlogen tijden, een ouderwetse roman in een hedendaagse setting.
Een voorbeeld van de Victoriaanse stijl die ik graag en als bijna vanzelfsprekend hanteer, zijn de vele uitspraken van filosofen en wetenschappers die een hoofdstuk, zin of deel van een boek inhoudelijk verduidelijken. Het gaat in deze roman om kapitaal en de mogelijkheden, maar ook de verplichtingen, die het met zich meebrengt. Voor de meeste mensen een boeiend onderwerp.

Om Ann Sophia in het heden te plaatsen heb ik als decor voor het verhaal gekozen voor een reis met een luxe jacht. Zelf heb ik het geluk gehad een aantal keren mee te mogen varen op zo’n schitterend schip. Deze reizen hebben mij over de hele wereld gebracht; van de Oostkust van de Verenigde Staten, de Caribische eilanden, de Stille Oceaan, Indonesië, Maleisië, Thailand naar de Middellandse Zee. Waarbij ik de laatste bestemming cultureel gezien nog steeds het mooiste vind.

Griekenland bestaat uit zo’n 1600 eilanden, elk met een eigen cultuur. De kust van Kroatië is wonderschoon, maar ook Frankrijk en Italië kennen prachtige streken zoals het natuurgebied Cinque Terre en de Bloemenrivièra’s van beide landen. Voor mijn roman Ann Sophia moest ik me werkelijk inhouden om te voorkomen dat ik een reisverhaal ging schrijven, want wat is er veel te zien op deze mooie wereld.

Mallorca en Ibiza, de Spaanse Balearen, zijn in vergelijking met het gepolijste Frankrijk heerlijke vakantie-eilanden. Aanleggen bij een Cala (een baai), is vaak een hele toer door het ontbreken van goede aanlegplaatsen. Maar wanneer je eenmaal de ankers hebt uitgegooid en je ligt heerlijk te dobberen op de zee, dan word je vaak beloond met de aanwezigheid van een ‘chiringuito’, een strandtent waar de vis zo uit zee op de barbecue bereid wordt.

Langs de kust van Frankijk werd het wat moeilijker zulke idyllische plekjes te vinden, maar iedere plaats kent wel zijn restaurants aan het water waar het eten de naam van de Franse cuisine eer aandoet. Bovendien biedt de Franse kust een variatie van prachtige aangelegde parken en schitterende woningen, afgewisseld met ruig natuurgebied. En ieder plaatsje biedt cultuur in de vorm van een mooie kerk, museum, plein met bomen, soms honderden jaren oud. Wij moeten dit Europese erfgoed bewaren en koesteren. Ik ben in de wereld zoveel landen tegengekomen die niet zulke culturele rijkdommen hebben als wij.

Nice, Cannes, Saint-Tropez, Monaco; het zijn steden waar je doorheen moet flaneren en jezelf de luxe van een glas wijn op een terras gunnen. Deze plaatsen zijn al vermakelijk om de toeristen alleen. In Portofino, waar Cathie ontzet werd door Anne en David, kun je op de kade zittend met je benen bungelend in het water, een plateau bestellen met een wijntje en wat lokale worst en kaas. Superluxe! En veel goedkoper dan de te duur geprijsde restaurants.

Naast Portofino ligt het plaatsje Santa Margeritha Ligure, een veel toegankelijkere plaats die ook ‘s avonds veel vertier biedt in de vorm van restaurantjes en barretjes onder de arcades van de boulevard. Verderop, achter de boulevard vind je indrukwekkende residenties met schitterende tuinen.

Het eiland Elba is een geweldige reisbestemming, vooral door de ligging. Je kunt er genieten van het rustige eilandleven, maar je staat ook zo weer op het Italiaanse vasteland in Piombino of Livorno, of je kunt de oversteek maken naar het eiland Corsica.

Bonifacio waar uiteindelijk de reis van de Mabruk III eindigt, ligt op een rotsige uitloper van een groot natuurgebied aan de zuidkant van Corsica. De stad is in tweeën gedeeld, het gedeelte boven op de rotsen, en het gedeelte beneden aan de drukke haven waar het nachtleven plaatsvindt. In deze stad is werkelijk voor iedere smaak wat te vinden. Cultuur, shopping, culinaire hoogstandjes, natuur en een verscheidenheid aan watergerelateerde activiteiten.

De reis van de Mabruk is uiteindelijk ingekort door de aanhouding van Douwe, iets over de helft van de tocht. Anne had nog een heel wat in petto voor de familie Van Wateringen, maar de route die ze gevaren hebben zal een onuitwisbare indruk op Ilona, Arie en Floortje hebben achtergelaten.

Ik heb het boek in ieder geval met heel veel plezier geschreven. Bij iedere plaats die het schip aandeed moest ik me inhouden niet de reisleidster uit te hangen. Maar om toch de smaak te krijgen: Laat je in Ann Sophia meevoeren langs de schitterende kusten van de Middellandse Zee en het turbulente leven van Anne van Voorst, alias Ann Sophia.